Eerste week, eerste straatoverval.. Afrika

Mollo! (Hallo in Xhosa)

De eerste week zit er alweer zo'n beetje op. De afgelopen dagen zijn we dan eindelijk aan onze stage begonnen en het was een bewogen eerste week. Nog niet eens zo zeer op maandag, dinsdag is wanneer the real stuff gebeurde. Maar ik begin wel bij maandag!!

Onze wekker ging om half 8 en we hadden al meteen door hoe ontzettend koud het eigenlijk is 's ochtends, 's avonds idem dito. We slapen met een dik paar sokken, legging, trainingsbroek en dikke truien aan. Ik houd zelfs mijn sloffen aan in bed. Verwarming hebben ze hier niet. Het was dus niet makkelijk om uit bed te komen. Maar om 8 uur zaten we toch aan tafel om met Erik te ontbijten, hij begint een half uur eerder dan wij. Daarna maken wij ons verder klaar en om 10 voor 9 bracht Mama Zulu ons naar Prochorus. Daar werden we hartelijk ontvangen door de directrice, Pam, en de rest van het personeel. Vooral de mannelijke medewerker knoop meteen een gesprek met ons aan. Het is wel een beetje lastig want iedereen uit Kayamandi spreekt Xhosa (de blanke mensen dus niet) en dat spreken ze ook met elkaar, hier konden we dus verder niet veel van volgen. We begonnen de dag te bespreken en daarna moesten we even wachten op Pam die ons zou brengen waar we heen moesten. Even later stonden we in de 'playground' met schattige bruine 2 tot 4 jarigen. Er werd gezongen, kleuren en fruitsoorten geoefend en armbanden gemaakt. Erg schattig en ze vonden onze aanwezigheid ook leuk. Er werden heel wat high-fives uitgedeeld. Om 12 uur mochten we even naar huis om vervolgens om 1 uur terug te komen, normaal is dit lunchtijd maar nu gingen we dus om 1 uur ergens met een groep eten. Deze groep kreeg een tour door Kayamandi en wij mochten mee. Het was een blanke groep mensen die bijna allemaal ook wel Afrikaans spraken, we krijgen het onder de knie!
De rondleiding door de krotten van Kayamandi was bijzonder, ikzelf heb nog nooit zoiets gezien en vind het wonderbaarlijk hoe mensen kunnen leven. er waren slecht kleine zanderige paadjes tussen de krotten omdat iedereen zijn eigen grond optimaal gebruikt. We liepen regelmatig door de schone was, die hing te drogen, van mensen. Maar toen we uit de smalle paadjes was er het meest prachtige uitzicht ooit. We konden nu alle bergen om ons heen zien, de zon scheen er op en het was prachtig! Het was erg leuk om dit te doen. Er was ook een Nederlander tussen de groep die nu in Zuid-Afrika woonden. Hij wilden graag zijn Nederlands weer even gebruiken en we werden al meteen door hem en zijn vrouw voor een pannekoekenavond op vrijdag. Hierna mochten we weer naar huis.
Hanneke en ik wilden nog wel even wat doen en besloten Chris mee te vragen of hij even mee wilde kijken waar Erik werkt, die doet vrijwilligerswerk in het Trust-Center waar kinderen ook iets van educatie krijgen. Toen we daar aankwamen stond hij net buiten, ze stonden op het punt om naar judo te gaan, wij dachten dat het leuk zou zijn gewoon mee te gaan. Toen werden we allemaal in een soort van busje met bankjes aan de zijkanten geladen, op weg naar judo. Hier zag je blanke en bruine kinderen samen judoën. Er werd Afrikaans en Engels gesproken. We gingen even met de trainers praten en die vonden het zo leuk dat ze Afrikaans/Nederlands met hun konden spreken. 1 van hen had uiteraard ook 5 jaar in Nederland gewoond. Daarna weer naar huis, heerlijk avondeten en uiteraard een revanche voor Catan!

Dinsdag begon de dag normaal, we gingen deze keer met iemand anders mee naar een andere playground om te kijken. 's Middags gingen we naar de bibliotheek waar kinderen komen om Engels te leren. Het was pas tegen 3 uur dat we besloten om weer te gaan, aangezien er niet echt kinderen meer waren. Dit is de eerste week en we moesten het vooral rustig aan doen en overal maar een beetje kijken, nou zo gezegd zo gedaan. We gingen nog even bij Erik kijken maar die had het te druk met verstoppertje spelen. Hanneke en ik wilden nog even naar Stellenbosch wat dingen kopen en Erik zei dat hij ook wilde gaan dus we zouden op hem wachten. Onderweg van het Trust-centre naar huis is zo'n 200 meter, op dat stukje smste ik Chris even om te vragen of hij ook naar Stellenbosch wilden gaan, dit deed ik met de simpele telefoon die we hier hebben gekocht. Uit gewenning om te smsen op straat dacht ik niet meer aan de waarschuwing van Pam, nooit bellen of smsen op straat, kijk altijd goed om je heen en kijk uit, zie er niet uit als een makkelijke prooi (was je als blanke dus al doet). Dus Hanneke en ik lopen vrolijk verder, aan de overkant ziet Hanneke 2 mannen lopen, ze houd ze in de gaten vanuit haar ooghoek en ik 1 keer hoor ik haar heel hard schreeuwen, uit reflex pak ik met 2 handen mijn mobieltje en voor ik het weet zie ik een man die het mobieltje uit mijn handen probeert te trekken, maar ik wilde uiteraard mijn mobieltje helemaal niet kwijt! Hanneke reageerde ook goed en begon de man te trappen!! ik probeerde met alle macht in bezit te blijven van de telefoon. Ondertussen waren we allebei hard aan het schreeuwen en ging het door ons heen wat de mannen na deze scène zouden gaan doen... Dankzij ons geschreeuw kwamen er 2 mannen uit de buurt op ons afrennen om ons te helpen en de overvallers renden weg... Snel alles gecheckt en we zagen dat we gewoon nog alles hadden! De telefoon had me nog niet eens zoveel uitgemaakt maar mijn handtas hing aan mijn arm, open, en daar zat alles in, paspoort, geld, smartphone alles.... We zijn enorm dankbaar dat het zo is afgelopen.
De buurt reageerden heel goed, de mannen die ons te hulp kwamen hebben zich vaak verontschuldigd dat het is gebeurd maar zij konden er uiteraard niks aan doen. De overvallers kwamen van buitenaf en werden ze dus niet herkent. Het is als een lopend vuurtje door de buurt gegaan en de inwoners lijken het nog erger dan wij zelf. Wij zijn er met de schrik vanaf gekomen en het was een megagoede les, we nemen voortaan geen tassen meer mee en laten alle waardevolle spullen thuis.
Toch kon het onze dag niet helemaal verpesten, we zijn nog Stellenbosch geweest (wel veel meer oplettend) en zijn die avond ook nog gezellig naar een bar gegaan met zn vieren. Chris wist uiteraard nog wel een goede plek waar we heen konden gaan. We hadden een taxi besteld om ons van deur tot deur te brengen en halen. Hij deed dit voor 300 Rand(27 euro) in totaal, voor ons leek het niet zo veel, Chris vond het wel wat veel maar het was best, hij kwam ons netjes om half 9 ophalen en zei dat we hem 20 min. voor we wilden gaan moesten smsen en zou ons dan ophalen. Om een lang verhaal kort te maken moesten we 2 uur wachten voordat er iemand kwam ons op te halen en konden we maar 5 euro van de prijs afhalen. De volgende dag hoorden we van de bewoners dat we echt waren afgezet, we moeten toch nog even wennen aan dat we anders zijn hier.

Woensdagochtend was een beetje hetzelfde als de andere ochtenden. We hebben wel beter contact gemaakt met 1 van onze collega's, Thulisa, zij woont naast ons en stond erop dat we in December (zomervakantie) met haar meegaan naar de Eastern Cape, naar haar familie zodat we het echte Afrikaanse leven konden zien. We hebben elkaar ook beter leren kennen. Die middag waren we weer in de bibliotheek en hebben we onze stagebegeleidster Danielle ontmoet. Ze was erg aardig. Aan het eind van de middag gingen we met haar mee om wat kinderen te helpen met huiswerk. Onderweg naar huis heeft ze ons getrakteerd op een McFlurry, meer dan welkom! Woensdagavond weer Catan gespeeld en heeft onze Hanneke gewonnen!!

Vandaag (donderdag) is Chris met ons mee geweest naar Prochorus om te kijken. We gingen weer naar de Playground en hadden de kans een poos met de kinderen buiten te spelen. Alle kinderen noemen blanke mensen hier "teacher", omdat de meesten vrijwilligers zijn en komen helpen. Vandaag werd er dus veel teacher geroepen! 's Middags waren we voor deze keer vrij en zitten nu met zn vieren in de Trust-Centre op internet.
Morgen is ook een vrije dag, tijd om onze koffers uit te pakken en op te ruimen voor de Duitsers komen!

Dit was dus de eerste week waarin we ons nog een beetje moesten oriënteren en rustig aan moesten doen, tsja dat is de Afrikaanse levenstijl! Volgende week hopen we zeker meer duidelijkheid te krijgen in wat wij gaan doen. Tot dan houden we het bij relaxen en leuke dingen doen. Het is in ieder geval erg gezellig hier en we vervelen ons niet. We beginnen ook wat vrienden te maken met de mensen uit de buurt en dat is uiteraard heel erg leuk.

Hoop jullie snel meer te vertellen maar dan zonder overvallen of gevechten!

Veel liefs uit Zuid-Afrika!