Shootings, fame and purpose
Blijf op de hoogte en volg Mieke
01 Mei 2014 | Zuid-Afrika, Fish Hoek
Om maar meteen met het beste te beginnen, we hebben een paar weken geleden vervuld waarvoor we hier kwamen en dat was bijna meteen ons einde geweest, we kregen namelijk te maken met de wat gevaarlijkere kant van townships.
We hebben namelijk eindelijk een jongen van 16 jaar teruggekregen in school! Om het even op te helderen, hij is 2 jaar geleden gestopt met school, dat kan hier zomaar, en wilde nu toch wel weer terug. Wij wilden hem die kans zeker geven. En ondanks het lichtelijke pessimisme van onze collega's zaten wij begin April met deze jongen in het kantoor van de directeur. We hadden echt geen idee hoe groot onze kansen waren maar niet geschoten is altijd mis. Maar wonder boven wonder zei deze directeur dat hij deze jongen een kans wilde geven en terug wilde laten in school. Het is een wonder omdat er eigenlijk 97 kinderen op de wachtlijst stonden! Maar omdat wij, als Living Hope (en als 2 buitenlandse meisjes), in hem geloofden, wilde hij hem toelaten. Mits hij naar onze club bleef komen en wij hem bleven begeleiden. Dat wilde we uiteraard! En door een net gegeven donatie was Living Hope in staat om deze jongen van een schooluniform en schriften e.d. te voorzien. De volgende dag konden we al helemaal kant en klaar bij school afleveren. Omdat het de eerste dag was dachten we het goed zou zijn om mee te gaan. Nou spannend was het wel! Toen we op de directeur wachtte rende in 1 keer iedereen in de hal en buiten, naar het hek toe. Hanneke en ik hadden geen idee wat er gebeurde. Toen iedereen terug kwam zei de jongen dat wij wel konden gaan, hij schudde onze hand gedag en voegde daaraan toe “Owja trouwens, ze zijn wel aan het schieten buiten!” Normaal zijn Hanneke en ik hier niet heel snel bang voor al die dingen en dit gedeelte van het township staat bekend om zijn schietpartijen tussen gangs, maar nu kwam het toch wel een beetje dichtbij. Twijfelend wachtte we nog 2 minuten en besloten om in ieder geval maar vast naar de auto te gaan. Buiten vonden de kinderen het nodig om nog even te roepen dat ze wel aan het schieten waren in de omgeving, ze vinden het leuk om blanken bang te maken. In de auto gingen er een hoop schietgebedjes omhoog en we wisten niet zo goed wat te doen. We dachten wel dat het in ieder geval een glorieus einde zou zijn aangezien de jongen net terug was in school. Mensen zouden vast een boek over ons schrijven, toch? Maar net op het juiste moment klopte er een conciërge-figuur op het raampje en vroeg of we op iemand wachtte of weg wilde gaan. We zeiden dat we niet wisten wat te doen en de aardige man adviseerde om nu maar snel weg te gaan want de politie was zojuist gearriveerd. Vaak hielden ze dan wel op met schieten totdat de politie weg was. Dus, met gierende banden reden we de township uit.
Dit was de dag waarna we een enorme kick hadden gekregen, dit is waarvoor we zijn gekomen, deze jongen was terug in school. Wie weet is het op een dag de president van Zuid-Afrika! Of gewoon een normale vader die voor zijn kinderen kan zorgen omdat hij een goede baan heeft, of wat dan ook. Maar hij is terug in school, en wij waren er om hem te helpen. En het eindigde met eindelijk een keer een schietavontuur! Na deze dag zouden we bij wijze van spreken meteen hebben kunnen vertrekken, ons doel was vervuld! Maar natuurlijk konden we ook gewoon blijven en nog meer kinderen helpen.
Dit hele avontuur hierboven was extra spannend vanwege onze avontuurlijke auto. Want ja, niks nieuws, er waren ook wel weer wat problemen daar. In maart kregen we al wat problemen met het starten van de auto en er kwam wat rook van onder het stuur. Sinds de monteur, lekker Afrikaans, vaak niet reageerde en ons liet wachten, hebben we er wel een tijdje mee gereden. Alleen op een dag kwamen we thuis van een bezoek aan Robbeneiland. Wat trouwens wel leuk was om te zien, vooral waar Mandela gevangen had gezeten en dan ben je daar ook weer geweest. Verder niet veel bijzonders alleen een mooi uitzicht op Kaapstad en het 1,5 uur bootreisje was wel leuk. Maar goed, wij waren dus bovenop de berg, bijna thuis, toen het stuur in 1 keer als een gek begon te roken. Dus hard biddend dat we veilig van de berg af mochten komen, kwamen we dan ook veilig de berg af. Alleen precies aan de voet, voor het stoplicht, stopte de hele auto ermee, draadjes doorgebrand. We hadden geen andere keus dan de auto, in het donker, over een groot en druk kruispunt te duwen en dan verder naar huis. Die ervaring had ik nog niet. En het feit dat ik op een gegeven moment de auto, heuvel af, achterna moest rennen en erin moest springen om te sturen, maakte het alleen maar spannender! De auto werd de week erna gemaakt. Daarna hadden we weer problemen met starten en hebben we het hele sleutel-contact gesloopt. Drama, drama, maar sinds gister staat onze Isaac (het heeft een naam) weer bij ons op de oprit met nu een knopje om hem te starten.
Het is natuurlijk ondertussen ook al Pasen geweest en dat weekend mag niet overgeslagen worden. Sinds Goede Vrijdag zijn Hanneke en ik namelijk beroemd, we hebben in een toneelstuk meegespeeld waar wel 700 mensen bij kwamen kijken, en omdat we allebei wel 1 hele zin hadden zijn we nu zeker wel bekend ;) Nee maar sinds januari waren we elke maandagavond en de laatste zaterdagen hard aan het oefenen voor de Jesus Street Show. Het verhaal dat we uitbeeldde was natuurlijk het verhaal van de kruisiging en de opstanding van Jezus. Omdat we in Zuid-Afrika zijn dachten we bij de oproep om te spelen, “waarom niet, we hebben ook meegedaan aan een missverkiezing”. We hebben er zeker geen spijt van want het heeft onze tijd goed opgevuld, een onwijze ervaring gegeven en vooral geweldige nieuwe mensen leren kennen. Hanneke speelde trouwens een dienstmeisje (die bij het vuur aan Peter vraagt of hij bij Jezus hoort) en heeft de aandacht getrokken van een Joodse soldaat.. Ik speelde Pilatus zijn vrouw, die Pilatus probeert te stoppen om Jezus te veroordelen tot de dood. We waren in kostuum en al en de 3 mannen hangen echt aan het kruis, de foto's staan op Facebook en het filmpje komt op YouTube, dus als je wilt kan je er een beetje van meegenieten. We hebben die zondag als een groep afgesloten met een braai en Hanneke en ik besefte wat een onwijs leuke groep mensen dit eigenlijk is en dat we ze zeker gaan missen! Het heeft wel 2 vrienden opgeleverd waarmee we nog hebben afgesproken na de show (yep, 1 van hen is de joodse soldaat..) en waar ik afgelopen maandag nog 2 potjes midgetgolf van heb gewonnen! En waarmee ik op diezelfde dag eindelijk een groep wilde dolfijnen voorbij heb zien zwemmen in de oceaan! :)
Verder is er op stage niet veel veranderd. Het is nog steeds een uitdaging om met onze collega's samen met werken door cultuurverschil en verschil in educatie. Hanneke en ik proberen zoveel mogelijk te zien wat cultuur is en daarmee rekening te houden en verder houden we ons vast aan ons geloof wat goed is. We genieten nog van de kids en de tieners en de relaties worden steeds beter. Deze week hebben we huisbezoeken gedaan en het is zeker interessant de krotten in te gaan en overweldigd te worden door de stank, wietgeur, de vliegen en de vele mensen in 1 huis. Hoewel dat niet overal geldt en er zeker ook betere krotten en huizen zijn. De relatie met de collega's is verder wel goed en we nemen elkaar vaak genoeg beet. Sinds wij 4 eieren op de hoofden van onze collega's hadden geslagen hebben de mannen ons teruggepakt door onze auto op Gumtree (een soort marktplaats) te zetten. In perfecte staat voor 6.000 Rand (terwijl wij hem hebben gekocht voor 30.000). Er was dus genoeg interesse in de auto en Hanneke en ik hebben meer dan 5000 telefoontjes en 1000 smsjes gehad van mensen die de auto wilde kopen. Maar ik was zeker verbaasd bij het eerste telefoontje dat iemand onze auto wilde kopen en het merk en alles klopte!
We genieten nog van onze tijd hier en besefte dat nu nog dubbel zo hard moet. We zitten namelijk al ruim onder de 100 dagen en al bijna onder de 10 weken... Maar het is nog niet voorbij! En ik zal jullie nog een keer op de hoogte brengen hoe het hier gaat voordat ik jullie allemaal eindelijk weer kan zien! :)
Heel veel Liefs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley