Stilte voor de storm!

Hallo leukerds!

Zoals mijn broer Dennis gisteren al in een whatsapp vroeg, hebben we het inderdaad eindelijk zo druk dat er geen tijd meer is om elke week een blog te updaten. Ik zal een snelle update geven wat er de afgelopen 2 weken is gebeurd voordat de echte verhalen komen in een vervolgblog.

De dinsdagochtend na de laatste blog deden we een nieuwe poging om met de groep werkloze vrouwen te starten. Alleen om een uurtje of 10 kwam Nompi, degene die ons het helpt, het regelt en ook voor ons vertaalt, met “slecht”nieuws. De vrouwen konden ook deze keer niet komen, 3 hadden een baantje gevonden bij de straatschoonmaak en eentje was met een studie begonnen. Oké jammer dat de bijeenkomst niet door kon gaan maar wat goed nieuws voor de vrouwen uiteraard! We wilden niet opgeven en bedachten dat we gewoon nieuwe werkloze vrouwen moesten zoeken. Dat was niet zo moeilijk, alle ouders van de kinderen van de playgrounds van Prochorus zijn werkloos. Nompi zou de moeders uitnodigen voor donderdagochtend.
's Middags gingen we weer naar Jonkershoek, de huiswerkklas. Maar we hebben altijd aardig wat tijd over voordat we daarheen hoeven en we waren met Miriam, de nieuwe Duitse vrijwilligster bij Prochorus. Dus we besloten om ergens wat de drinken. We gingen ergens zitten waar we hoorden dat ze hele lekkere dingen hadden. Hanneke had een enorme appelpunt (echt enorm) met een bolletje ijs en ik en Miriam hadden allebei een enorme wafel met chocola en ijs en bij mij zat er ook nog gebakken banaan op. We hebben ons kotsmisselijk gegeten. Volgende keer maar een portie delen.. Voor Jonkershoek hadden Hanneke en ik wat liedjes op de gitaar voorbereid om samen met de kinderen te zingen om wat contact te maken. Ze kenden niet alle liedjes maar ze vonden het wel hartstikke leuk. Daarna hebben we met de jongens (die nooit huiswerk maken) buiten spelletjes gedaan en gevoetbald.

Woensdagochtend hebben we eerst wat vragen gesteld aan 1 van onze collega's over hun muzisch agogische methodieken maar dat was moeilijk uit te leggen in het Engels en ze zijn hier veel minder bezig met methodieken.. Maar het was interessant om over de manier van lesgeven en de cultuur te horen. Daarna hadden we nog even tijd om de muziekles op de playground mee te maken. Het ritme wordt er hier dus al vroeg ingestopt!
's Middags gingen we naar de pleegkids en we hadden bedacht om armbandjes met ze te maken. Chris heeft ons geleerd armbandjes te maken met gekleurde touwtjes op verschillende manieren, het geeft een leuk resultaat. De kinderen vonden het leuk en al snel zaten er ook vrienden van de kids aan tafel armbandjes te maken.

Donderdagochtend wisten we dat de vrouwen weer zouden komen maar we verwachtte niemand voor 11 uur, als er al iemand zou komen. We waren dus wat dingen aan het doornemen met Pam toen de eerste vrouwen iets na tienen binnenkwamen. Dat betekende dat we snel dingen moesten klaarzetten en voor koffie en thee moesten zorgen. Steeds meer vrouwen kwamen binnen en uiteindelijk zaten er 13 vrouwen! We werden een beetje nerveus maar we gingen er gewoon voor. Het lastige was dat we niet met de vrouwen konden communiceren en we moesten dus maar gewoon naar ze glimlachen totdat Nompi kwam, gelukkig hadden ze wel genoeg te bespreken met elkaar. Elf uur konden we zowaar beginnen. We probeerden de namen te leren door middel van een spelletje waarbij iedereen een bijnaam moet verzinnen dat begint met de eerste letter van zijn eigen naam. Ik was bijvoorbeeld Magical Mieke. Voordat je je eigen naam zegt moet je de namen van de personen voor jou herhalen. Dit ging veel stroever dan verwacht. De vrouwen konden geen bijnamen verzinnen. Deze mensen zijn gewend om antwoorden te krijgen in plaats van al te veel zelf na te moeten denken. Maar langzaamaan 1 voor 1 kriskras door de kring werden er namen geroepen. Jammer genoeg zal het nog heeeeeeel lang duren voordat we de namen kennen. Daarna deden we een spelletje met snoepjes, iedereen mocht 1-5 gekleurde snoepjes kiezen en voor iedere kleur moesten ze iets anders over zichzelf vertellen, bijvoorbeeld favoriete hobby of hoofddoel in hun leven. Iedereen koos uiteraard 5 snoepjes (ze wisten nog niet wat er ging gebeuren toen ze de snoepjes kozen) en er werden heel persoonlijke dingen gedeeld. De meeste vrouwen vinden het lastig dat ze een alleenstaande moeder zijn (mannen gaan vaak bij de vrouw weg) en hopen voor hun kinderen dat zij wel naar school kunnen gaan. Het duurde een beetje lang want het was 13 vrouwen keer 5 snoepjes maar het is gelukt en het was een groot succes. Iedereen was enthousiast voor de volgende keer en Hanneke en ik waren blij dat het goed had uitgepakt.
's Middags gingen we weer naar Jonkershoek waar we weer hebben gevoetbald, we zijn nu aan het nadenken wat de daar kunnen gaan doen en hopen snel een meeting te hebben om wat structuur te krijgen. Het is een nieuw project dus er is nog geen structuur. En iedere keer voetballen is leuk maar niet waarvoor we hier zijn. We zijn ook bezig met een format te maken waarmee we 1 op 1 met de kinderen kunnen werken om dossiers te maken.

Vrijdagochtend was het ook vroeg dag. We hadden weer een meeting met onze supervisor bij de Oude Bakkery, een erg leuk restaurantje. We hadden half 10 afgesproken en wij wilden daarvoor graag even daar ontbijten, we hadden gehoord hoe lekker de ontbijtjes daar waren. Daarna hadden we de 2 uur durende meeting met Adri (supervisor). Ze is echt superaardig en het was lekker ontspannen. Daarnaast heb ik tijdens de meeting kunnen genieten van een chocoladedrankje met 65% donkere chocola, alsof je een gesmolten chocoladereep drinkt. Maar erg lekker!
's Middags zouden we met Miriam naar 1 of ander kerstevent gaan voor de kinderen van Jonkershoek en we moesten dus in Stellenbosch blijven. Geen probleem, dan gaan we ergens lunchen! In dit redelijk chique restaurant waar ze heerlijke sushi en andere vis hebben, hebben wij een chickenburger gehad ;) met een hele lekkere (en goedkope!) aarbei mojito, aanrader! Nog even het winkelcentrum in en toen was het tijd om te gaan. Het was een partijtje georganiseerd door studenten voor de kinderen van Jonkershoek. Er was een springkussen, schmink, trampoline, ballen en muziek. Ze hadden ook een kerstman geregeld, terwijl wij daar in een T-shirt zaten kwam de kerstman! Alle kinderen kregen kadootjes, het was leuk om te zien.

Zaterdag was het plan om te gaan Skypen. We gingen 's ochtends naar Stellenbosch toe met onze laptops. We wisten dat je overal maar voor een bepaalde tijd gratis Wifi had dus we moesten van restaurant naar restaurant. Maar je had ook maar een bepaald aantal MB dat je kon gebruiken dus na een half uur werden onze Skypegesprekken vaak gewoon afgebroken en moesten we op zoek naar de volgende plek. Aan het eind wisten we niet meer wat te bestellen... Het was wel komisch als je erover nadenkt dat je zoveel moeite moet doen voor een beetje internet. Tsja, het blijft Afrika!

Zondag kwamen de jongens van de Amerikanen langs, de kids die ze hadden meegenomen op hun trip. Hanneke en ik hadden namelijk allemaal Sticky Notes gekocht waarop we allemaal aardige en grappige dingen op zouden gaan schrijven voor de Amerikanen zodat, als ze terugkomen, hun hele kamer volhangt met deze notes op de muur. De kinderen hebben leuke dingen geschreven en uiteraard hebben ik en Hanneke een handje geholpen.
's Avonds gingen we voor het eerst mee naar de kerk die Prochorus heeft gestart. 99% Was jeugd dus het was leuk om erheen te gaan. Alleen een klein beetje wennen dat de hele dienst 3 uur lang duurden.. Maar we hebben nieuwe mensen ontmoet en zullen voortaan op donderdagavond aan een groep deelnemen, gezellig!

Maandag en dinsdag was niet bijzonder, het waren weer echt Afrikaanse dagen waarin we niet al teveel hebben gedaan en konden doen, alles wat op de planning staat wat we willen doen moeten we zelf vanaf de grond af zelf opstarten en dat kost tijd en energie. Op dit moment konden we niet veel doen dus waren het relaxte dagen. Dat was maar goed ook want woensdag gaf een hele nieuwe spannende draai aan onze week..........

To be continued...