Americans get the party started..

Heeee Leuke Lieve Nederlanders!

Ik vraag me af hoe hoog de verwarming daar staat, want hier zijn de ventilatoren nog niet genoeg om ons koel te houden! Ik heb voor een lange tijd niet geschreven, je gaat erachter komen waarom, want we waren uiteraard superdruk! Je wilt deze blog misschien in etappes lezen, het is lang! En ik heb net besloten deze blog in te delen in 2 delen, er volgt dus nog een vervolg.

Ik weet dat we hier voor onze stage zijn maar daar moet ik een aparte (korte) blog aan wijden. Eerst het leuke leven! :D

De laatste keer hadden we net ons avontuur achter de rug, we hadden nog zo'n week de tijd voordat onze Amerikanen terug zouden komen. De tijd dat ze weg waren hebben we ons zeker niet verveeld en het was ergens wel lekker rustig, maar op 1 of andere manier keken we toch uit naar hun terugkomst. De eerste zaterdag hebben we daarom stage gelopen, we hebben de pleegkinderen mee naar het park genomen. Dit deden we omdat we dat leuk vonden maar ook zodat we de aankomende maandag vrij konden nemen om de mannen tegemoet te komen op het vliegveld. Het park was leuker dan verwacht, de kinderen leken zich echt te vermaken en luisterden over het algemeen goed. Het leek op een echt “familiedag” in het park. Er staan wat speeltoestellen, klimrekken en een bankje. Het staat op vooral een zandgrond. Het enige wat miste was schaduw en genoeg drinken. Het was erg warm die dag, vraag maar aan Hanneke, die haar zonnebrand vergeten was op te smeren ;) Omdat de jongste (4 jaar) ook nog in de hondenpoep was gevallen gingen we maar eerder naar huis om een film te kijken.
Meteen daarna werden we opgehaald door Miriam (de Duitse vrijwilligster van Prochorus). We gingen naar Kaapstad! Je kan daar heerlijk rondlopen bij Waterfront. We konden uren kijken naar de schattige wilde zeehonden en genieten van de wandeling naast de oceaan. We hadden een perfecte plek gevonden om te eten, een restaurant met een groot balkon dat vlak naast het water was. We keken uit op het water met daarachter Kaapstad en haar miljoenen lichtjes... Dat het eten verrukkelijk en goedkoop was hielp mee om het de perfecte avond te maken. Een Duitse vriend van Miriam en zijn Deense vriend kwamen ons vergezellen tijdens het eten. Na uitgebreid natafelen besloten we maar eens te kijken hoe het uitgaansleven was in Kaapstad. Er is 1 straat waar alle uitgaansgelegenheden zijn en we hebben ons prima vermaakt tot 4 uur 's nachts. Om 5 uur lagen we eindelijk in bed.

De volgende morgen ging om 10 uur de wekker, je kan niet geloven waarom... We moesten boodschappen doen en ons voorbereiden voor de Amerikanen die de volgende dag terugkwamen! We hebben onszelf naar de stad gesleept om alle lekkere dingen te kopen die we beloofd hadden. Spullen voor pannenkoeken en chocolademousse, ijs, chocola, cola, nutella, etc. We moesten ook 2 foto's van hen uitprinten voor onze welkom-terug-borden. Daarmee konden we meteen aan de slag toen we terugkwamen en heeft de hele middag gekost. We hebben een foto van elk van hen op een groot vel papier geplakt en er een “Wanted” bord van gemaakt. We hebben gedaan alsof ze echt gezocht werden, het waren gekke foto's dus het was niet moeilijk om te verzinnen waarom ze allemaal gezocht worden. We kennen ze ook al goed genoeg om er waarheden op te zetten als: Eet te veel, spreekt alleen Engels, wil altijd winnen in spelletjes, etc. etc. Ze zagen er echt, geweldig en grappig uit (Zie bigevoegde foto). Daarna moesten we onze plakbriefjes afmaken en allemaal in hun kamer ophangen en zorgen dat hun kamer er goed uitzag. Om 9 uur moesten we nog pannenkoeken bakken en de chocolademousse maken. We zijn tot ruim middernacht bezig geweest en dat was niet goed na de nacht ervoor..

Toch stonden we maandagochtend vol goede moed op. Onze Amerikanen kwamen eindelijk terug! Hoe zouden ze onze verrassingen vinden? De taxi was wat te laat maar dat gaf niet, nu hoefden we niet zo lang te wachten op het vliegveld. Op het vliegveld kregen we heel veel aandacht vanwege onze borden, iedereen was nieuwsgierig wat er op stond. Toen we op de plek stonden waar ze naar buiten zouden komen kregen we veel leuke opmerkingen, net toen we zeiden dat ze de gezochte personen in levende lijven konden ontmoeten zagen we 2 bekende gezichten de deur door komen. De 3 weken dat ze weg waren waren voorbij gevlogen maar toch leuk om ze weer te zien! Ze kregen genoeg aandacht en werden vergeleken met de foto's op de borden, ook zij vonden het helemaal geweldig. De autorit bestond uit heeeeel veel bijpraten en hints geven wat er thuis stond te gebeuren. Ze wisten dat er iets in hun kamer was gebeurd en dat er een maaltijd klaar stond. Toen ze thuiskwamen konden ze eindelijk de kamer zien. Ze waren heel erg bang dat we de meubels hadden veranderd maar waren zeer positief verrast en vereerd toen ze alle briefjes zagen. Hun kamer was zeer kleurrijk! We gaven ze wat tijd alles te lezen terwijl wij de pannenkoeken opwarmden. Ze vonden alles helemaal geweldig en waardeerden onze moeite. De rest van de dag kwamen vooral de kinderen langs om hun helden welkom te heten en namen we ook hen mee naar het park. 's Avonds had ik eindelijk weer de kans om Chris te verslaan in een potje Catan!

Woensdag werd de terugkomst van de Amerikanen gevierd. Sinds we Miriam kennen, met een auto, is het makkelijker voor ons om ergens heen te gaan. Dan was moe en had geen zin dus gingen Hanneke en ik met Chris en Erik (het groepje van 4 waarmee we begonnen) met Mirjam naar Cubana's. De bar waar we de eerste dagen dat we elkaar kenden een avond hadden doorgebracht. We speelden spelletjes en genoten van de cocktailactie 1+1 gratis.

Donderdag was een speciale dag. Het was 31 oktober en dat is in Amerika een grote dag, Halloween. Sinds we nog steeds 2 mensen van dat land hier hadden rondlopen moest dat uiteraard gevierd worden. Dan kon het feest niet overslaan en had het idee om een groot feest te geven voor alle kinderen in onze woonkamer, het zou hun eerste halloweenfeest worden! Hij was de afgelopen dagen druk geweest met inkopen en voorbereiden. Hanneke en ik kwamen vroeg thuis omdat de vrouwen niet kwamen opdagen en vonden Dan in onze woonkamer, hij had op dat moment de woonkamer al omgetoverd tot een geweldige halloweenplek met spinnenwebben met spinnen, glow in de dark muizen, blacklights, spookhuisposters en (vriendelijke) monsters. Onze kamer was echter een ramp. Alle spullen van de woonkamer waren in onze slaapkamer geïnstalleerd. Maar hee, je moet wat over hebben voor een feestje. Om een uurtje of 1 gingen we met zn 3en naar de stad om te lunchen, boodschappen te doen en “kostuums” voor mij en Hanneke te kopen. Hanneke vond Shrek-oren en groene schmink en lippenstift. Sinds groen overheerst in haar kast, had ze de perfecte Shrek-outfit! Ik wist dat ik wel een zwarte legging en hemdje had dus met wat kattenoren, staart en zwarte schmink was ik klaar. Wij moesten door naar de huiswerkklas. Toen we thuiskwamen waren alle kinderen er al, in outfit en al, ze werden op dat moment geschminkt door Chris en omgetoverd tot echte monsters. Alle vrijwilligers deden gezellig mee, er was een geest, skelet, surfer, porseleinenpop en de 2 Amerikanen waren in één keer 2 rasechte Marokkanen. Voor de kids was er veel snoep en pizza, ze hadden geen probleem met dit op te eten, ik denk dat ALLES binnen 20 minuten op was. Er was halloweenmuziek, zoals thriller, en enge geluiden op de achtergrond. Het voelde als de perfecte Afrikaanse party toen iedereen in een cirkel ging staan en er 1 voor 1 in het midden werd gedanst. Met trommels, handgeklap en eigen stem werd de perfecte beat gecreëerd en ook wij werden in de flow in het midden gehaald om onze danskunsten te laten zien, uiteraard konden we lang niet tegen deze kinderen op. Oh how I love Africa!
Om 9 uur werden alle kinderen naar huis gestuurd, ze hadden een geweldig feest achter de rug. Nu was het de beurt aan de jongeren om het hun feestje te maken. We hebben spelletjes gedaan en het vooral laat gemaakt. Toen ik om 2 uur 's nachts eindelijk van de badkamer naar de slaapkamer liep zag ik de ENORME troep die achter was gebleven, maar ik was te moe om het door te hebben.
Tot de volgende ochtend...

Om 8 uur deed ik de slaapkamerdeur weer open, verkeerde keuze.. Ik ben nog nooit zo geschrokken van de troep. De banken waren snel weer in de kamer gezet zodat Hanneke en ik naar bed konden maar je zag de vloer niet meer vanwege al het plakkerige spul, etensresten, lege bekers en borden etc. etc. Om nog maar niet over de rest dan de vloer te praten!! Ik deed de deur weer dicht en zei tegen Hanneke dat we maar in bed moesten blijven. Jammer genoeg moesten we de deur wel uit. We hadden een afspraak met onze supervisor. Het was een korte nacht en zo ging het al voor een week, niet meer dan 5-6 uur slaap per nacht. We probeerden ons best om op de afgesproken plek te komen en onze aandacht erbij te houden. Het is gelukt, met een kop koffie en een goed ontbijt zijn we er doorheen gekomen. Het fijne aan deze meeting was dat we eindelijk ons verhaal kwijt konden en er iemand naar ons luisterden. Maar in de volgende blog meer hierover!
Toen we terugkwamen waren we erg bang om de woonkamer binnen te gaan, was het nog steeds zo'n troep? Zou Dan (die het moest en zou opruimen) er toch van afzien vanwege de grote schade? Zou mama Zulu het hebben gezien en boos zijn? Voorzichtig openden we de deur en... Het was nog nooit zo schoon geweest! Dan was vroeg opgestaan en had 2 uur staan ZWOEGEN om alles op te ruimen. Ook hij was bang dat mama Zulu erachter zou komen en wilden er gewoon klaar mee zijn. Ik heb een man nog nooit zo goed zien schoonmaken denk ik. Hanneke en ik waren dus in staat om eindelijk in bed te liggen. Jammer genoeg kwam van slapen niet veel door de 2 Amerikanen en onze collega die steeds langs kwam. Maar ik denk dat we altijd energie kunnen opbrengen voor ons sociaal leven! Tot overmaat van ramp kwamen om half 4 de kinderen en de Amerikanen om te zeggen dat ze naar het voetbalveld gingen met zoveel mogelijk kinderen die ze onderweg vonden voor een partijtje voetbal. Ze konden uiteraard niet zonder onze hulp en hebben we onszelf weer opgeofferd, sportoutfit werd aangetrokken en daar gingen we! We moeten toegeven dat we het heerlijk vinden om tijd met deze kinderen door te brengen, het zijn de liefste leukste jongens die je je kan indenken :) Hanneke en ik werden elk coach van een team en namen deze taak ernstig serieus. Guuselink en Hiddink zijn er niks bij! Mijn team noemden zichzelf de Miekiestars en hebben (met hulp van Chris) gelijkgespeeld.
Die avond gingen Hanneke en ik met Chris naar Amazinc. Dat is een lokaal restaurant hier in Kayamandi, onze gastzus Lelethu(zie profielfoto) doet daar mee in een show. We wilden uiteraard haar bewonderen, we horen haar thuis altijd al de meest prachtige concerten geven, en de Duitsers die al geweest waren zeiden dat het geweldig was. Daar gingen we dus. Er was een tafel voor ons gereserveerd. Het is gewoon een klein, knus restaurant en we vroegen ons al af waar de show zou plaatsvinden. Dat werd snel uitgevonden! Toen de show begon bleken we midden in de show te zitten, meteen naast ons was een klein podium, aan het einde van onze tafel was een middenpodium en aan het einde van onze rij was het andere podium. We zaten op de beste plek! Het is moeilijk te beschrijven maar het was een typische Afrikaanse show waarmee de Xhosamensen andere mensen (blanken en toeristen) de kans wil geven een kijkje te nemen in hun cultuur. De show bestond uit echte Afrikaanse dansen, geweldige kostuums en GEWELDIGE zangkunsten. Ik heb geen moment zonder kippenvel gezeten en ik zou zonder twijfel kunnen zeggen dat het zeker ergens bovenaan de lijst staat van geweldige shows waar ik ben geweest. Het is moeilijk te beschrijven. Aan het einde werden we van onze stoel gehaald om mee te dansen, opnieuw lijkt dat bijna onmogelijk naast hun geweldige danskunsten. Het was een superavond en voldaan liepen we naar huis.

Dit is deel 1 van de leuke dingen. Hierna volgt nog een week vol leuke dingen... Jullie zijn voorlopig nog even bezig!!